Ik draag Pol voor als kandidaat voor de cultuurprijs. Zijn eruditie, welsprekendheid en bezielende persoonlijkheid zouden een waardevolle bijdrage kunnen leveren aan het bevorderen van kunst en cultuur. Pol is cultuurminnaar en woordkunstenaar, met zijn open blik en zonder oordeel. Zijn woorden dansen als penseelstreken, vormen verhalen en brengen emoties tot leven. In de stilte van zijn gedachten ontstaan nieuwe werelden, waarin kunst en cultuur samensmelten tot een harmonieuze symfonie.

Deze prijs zou een passend eerbetoon zijn voor zijn jarenlange, belangeloze inzet als promoter van elke  kunstvorm. 

Dit is Kunst wat Sarah maakt. En ze kan echt alles aan. Daarbovenop is ze nog een super toffe madame.

Als conservator van het Damiaanmuseum zet Ruben zich met hart en ziel in voor het behoud en de promotie van het erfgoed van Pater Damiaan, een man van onschatbare betekenis voor zowel de lokale als de internationale geschiedenis. 

Ruben wijdt niet alleen zijn tijd en expertise aan het beheren van het museum, maar draagt ook op voortreffelijke wijze bij tot de verrijking van de beleving van bezoekers door middel van educatieve programma's, tentoonstellingen en evenementen die de erfenis van Pater Damiaan tot leven brengen. Hij streeft continu naar het realiseren van samenwerking en verbondenheid. 

Bovendien heeft Ruben zijn passie voor cultureel erfgoed en geschiedenis ook buiten de museummuren gedeeld, met zijn werk bij Damiaan Vandaag als sprekend voorbeeld. Hij heeft een brug geslagen tussen het verleden en het heden, waardoor de erfenis van Pater Damiaan blijft voortleven en relevant blijft voor nieuwe generaties. In zijn boek ‘In verbondenheid. Een meerstemmige blik op Damiaan’ (Halewijn, 2022) weet hij op buitengewoon doortastende wijze de eenvoudige jongen uit Tremelo tot leven te wekken, binnen zijn en zelfs onze tijd te plaatsen, en hem aan ons te tonen door de ogen van de mensen met lepra, met wie hij jarenlang lief en leed heeft gedeeld. 

Rubens onvermoeibare toewijding en enthousiasme om het culturele erfgoed van Tremelo te koesteren en te verspreiden, maken van hem een zeer verdienstelijke kandidaat voor de cultuurprijs. 

Chris Joris is een multi-instrumentalist die muziek gespeeld heeft met oa. Art Farmer, Toots Thielemans en The Brussels Jazz Orchestra. In 1998 ontving hij de Gouden Django, een Europese jazzprijs. Als docent was hij actief op de Antwerpse Jazzstudio, de Artesis/Plantijn hogeschool (Conservatorium Antwerpen) en tijdens de zomerstages van L'Academie International d'Eté de Wallonie. Deze geweldige artiest woont al enkele jaren in Tremelo en mag zeker vast vanuit Tremelo gehuldigd worden voor zijn culturele bijdrage.

In deze tijd kan het belang van de aandacht aan de ruimtelijk orde en ontwikkeling in onze gemeente niet onderschat worden. De gemeente Tremelo gaat dan ook over tot een” beleidsplan ruimte”. Aansluitend daarop, draag  ik daarom architect Patrick Schroos voor als kandidaat voor de cultuurprijs. En dit voor zijn ganse oeuvre (waarmee ik ietwat vertrouwd ben), omdat hij deze zomer zijn loopbaan beëindigd (op 65-jarige leeftijd mag de mens op pensioen!). Als er één culturele strekking is dewelke ons maatschappelijk landschap en dus ons ruimtelijk beleid mee stuurt, is het wel de architectuur. Van invulling op ruim stedebouwkundig gebied, tot louter individuele beleving, is de architect mee bepalend voor dit landschap. Architect Schroos heeft destijds, tot mijn tevredenheid, mijn eigen woning getekend, en heeft tijdens zijn loopbaan heel wat woningen en andere gebouwen verwezenlijkt, voornamelijk in en rond Tremelo. Zijn carrière begon in 1981. Vanaf 1985 is hij gevestigd in Tremelo.  Hij ontwierp voornamelijk eigentijdse woningen, appartementgebouwen, maar ook sociale projecten. In de loop der jaren breidde zijn atelier uit tot een middelgroot bureau. In 1988 won hij samen met 2 collega’s de grootste architectuurwedstijd van België.  Hij heeft steeds,  van in het begin van zijn loopbaan tot nu, oog gehad voor de duurzaamheid van de ontwerpen ( hij werkte bv. reeds 30 jaar geleden met warmtepompen;..), maar ook voor het esthetische aspect naar inplanting in de omgeving toe. 

Pascal Deweze is een Belgische zanger, gitarist en producer die deel uitmaakte van verschillende bekende groepen, waaronder Metal Molly, Broken Glass Heroes, Mitsoobishy Jacson, El Tattoo del Tigre en Sukilove. Maar Deweze is eigenlijk alomtegenwoordig in de Belgische muziekscene. 

Deweze is afkomstig van Tremelo, speelde voetbal bij KFC Tremelo en richtte zijn eerste groep Metal Molly op in Tremelo in 1994. Metal Molly speelde als enige groep ooit 3x in hetzelfde weekend op Rock Werchter. Deweze was ook lid van de Tremelose muziekschool (Sonora?), die meespeelde op een van zijn platen.

Deze aflevering van de Dikke Delvaux op Radio 1 vat zijn carrière en werk mooi samen: https://radio1.be/luister/select/belpop/de-dikke-delvaux-over-pascal-deweze